İstanbul Üniversitesi öğrencisi Sibel Ünli'nin “Yemekhane kartımda para kalmamış sadece bir liram var” paylaşımı yapıp intihar etmesinin ardından, kahvaltıyı kaldırıp indirimli yemekleri tek öğüne düşüren üniversite yönetimi bu karardan geri adım attı. Akıllarda ise 'bir öğrencinin çaresizlikten intihar etmesi ya da günlerdir okul önünde eylem yapan öğrencilerin polisten dayak yemesi mi gerekirdi?' sorusu kaldı.
Ailesinin üç gün önce kayıp olduğunu dair başvuru yaptığı İstanbul Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı bölümü 3. sınıf öğrencisi Sibel Ünli’nin ise dün Samatya sahilinde cansız bedenine ulaşıldı.
Ünli’nin sosyal medya hesabından yaptığı son paylaşımında, “Bir liraya karnımı doyurabilir miyim enter. Yemekhane kartımda para kalmamış sadece bir liram var. Bir lira kırk kuruşmuş” ifadelerini kullandığı görüldü.
Arkadaşı, yaşamına son veren üniversite öğrencisi Ünli hakkında konuştu:
Arkadaşı, 20 yaşında hayatına son veren İstanbul Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyat Fakültesi öğrencisi Sibel Ünli hakkında konuştu: "Annesi var, kardeşi var. İş bulamadığından dolayı eve katkı sunamadığını düşünüyordu. Bir yandan da üniversite okumaya çalışıyordu."
İstanbul Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyat bölümü 3. sınıf öğrencisi Sibel Ünli, 20 yaşında hayatına son verdi. Ailesinin iki gün önce polise kayıp ilanı verdiği Ünli’nin cansız bedeni dün Samatya Sahili’nde bulundu. Ünli’nin Twitter’da yaptığı son paylaşımlarında, “Bir liraya karnımı doyurabilir miyim enter. Yemekhane kartımda para kalmamış sadece bir liram var. Bir lira kırk kuruşmuş” ifadeleri büyük yankı uyandırdı.
Ünli’nin iki buçuk yıldır yakın arkadaşı olan Yılmaz Çetinkaya, konu hakkında dokuz8HABER'e konuştu. Çetinkaya, “Sibel’in paylaşımlarına baktığımızda şunu görmemiz gerekli. Sibel gerçekten çok yalnız bir insandı” diye konuştu.
'İnsanlar Sibel'i dış görünüşü nedeniyle yadırgıyordu'
Ünli ile yaklaşık 2.5 yıl önce sosyal medya platformu Twitter üzerinden tanıştıklarını ifade eden Yılmaz Çetinkaya, “Twitter’dan tanıdığım bir grup arkadaşımla Şişli Kurtuluş’ta bir cafede buluştuk. O gün Sibel de vardı orada. Ara ara sohbete katılmayı deniyor fakat hızla kendi kabuğuna çekiliyordu. Sessiz bir kadındı. Kendini yalnız hissettiği her halinden belliydi. O günden sonra biz dönem dönem Sibel ile görüştük. Ne zaman bir araya gelsek Sibel’i de çağırırdık mutlaka. Bir dönem iletişimimiz kesildi o dönemde Sibel’in manevi annesi Sibel’i kliniğe yatırdı. Çünkü Sibel’in intihar eğilimi oldukça yüksekti. İnsanlar Sibel’i dış görünüşü yüzünden sürekli yadırgıyorlardı” dedi. İnanların Ünli'yi dış görünüşü nedeniyle yadırgamanın da fazlasını yaptıklarını vurgulayan Çetinkaya, “Toplumdaki insanlar onu dışlıyorlardı. Dış görünüşü ile sürekli alay ediliyordu” diye konuştu.
'Değersizlik hissinden hiç kurtulmadı'
Sosyal medyada Ünli'nin sadece bir yönüyle ele alındığını kaydeden Çetinkaya, şu ifadeleri kullandı:
“Sibel’in 7 Kasım’da attığı tweet üzerinden yapılan paylaşımlar konuyu farklı bir noktaya götürdü. Tanıyan tanımayan herkes bir yorum yaptı. Haliyle iktidar yandaşları da Sibel’in Twitter hesabını didik didik edip, ifşa edebilecekleri kirli çamaşırlar aradılar. Bu hesapları alıp ‘bakın görün insanlıktan nasıl çıkılır’ dememek için kendimi zor tuttum. Sibel’in paylaşımlarına baktığımızda şunu görmemiz gerekli. Sibel gerçekten çok yalnız bir insandı. Diğer arkadaşları da her hafta Sibel’i arayıp acaba kendine bir şey yaptı mı diye kontrol ediyorlardı. Açıkçası biz bekliyorduk. Ama olmasını istemiyorduk. Bir süre sonra manevi annesi, Sibel’i kliniğe yatırdı. Zira, değersizlik hissinden kaynaklı intihar eğilimi oldukça yüksekti. Gerçekleşmesini istemediğiniz, gerçekleşeceğini bildiğiniz korkunç ihtimaller vardı ya işte öyle. Sadece zamanını kestiremiyorduk."
Ünli'nin intihar eğilimi nedeniyle arkadaş çevrelerinin sürekli kontrol ettiğini belirten Çetinkaya, “Bunun yanı sıra ekonomik durumunun çok kötü olması ve epilepsi rahatsızlığı da olması, dış görünüşünden rahatsızlığı onu bu noktaya sürükledi. Ama mesela fotoğraflarında sürekli gülümser ancak o değersizlik hissini maalesef ne kadar çabalasak da hiçbir zaman aşamadı. Asıl mesele yalnızlık, asıl mesele değersizlik hissi. Birkaç kişinin yanındayken kendini mutlu hissediyordu ama o söylediğim değersizlik hissinden hiç kurtulmadı” dedi.Sibel Ünli’nin ailesinin ekonomik sıkıntılarının olduğunu ifade eden Çetinkaya, “Annesi var, kardeşi var. İş bulamadığından dolayı eve katkı sunamadığını düşünüyordu. Bir yandan da üniversite okumaya çalışıyordu” dedi.
'Kuruyan bir çiçeği hayata döndürmeye çalışan Sibel, kendi hayatına son verdi'
Kliniğe yatmadan önce manevi annesinin Sibel’e aldığı çiçek hakkında konuşan Çetinkaya, şunları söyledi:
“Yanılmıyorsam Sibel’in manevi annesi ona bir çiçek hediye etmiş. Haliyle, çiçek kurumuş. Klinikten çıkınca bana mesaj atmıştı, ‘Abi, çiçek öldü onun için ne yapabiliriz’ diye. ‘Yenisini alırız, üzülme’ demiştim. Evet, bir çiçek için üzülmüştü. Ardından bana attığı mesajda, ‘Yeni bir çiçek istemiyorum ben. O çiçeği nasıl hayata döndürebiliriz.’ diye yazmıştı. Yani şunu anlatmaya çalışıyorum. Yeni bir çiçek almak değildi derdi. Bir çiçeğe bile can olmanın derdindeydi. Bugün intiharını konuştuğumuz bu genç kadın bu kadar güzel kalpli, bu kadar merhametliydi işte. Düşünün çiçeği hayata döndürmeye çalışan bir insan kendi hayatına son verdi.”
'Sokaklarda başka insanlara çorba dağıtıyordu'
Sibel’in Sokak Lambası Derneği ile faaliyetler yürüttüğünü kaydeden Çetinkaya, şöyle devam etti:
“Onlarla birlikte çorba dağıtıyordu sokaklarda, Taksim’de, Cerrahpaşa’da. Aynı zamanda kendi dışında insanlara faydalı olmak için uğraşan ve sorumluluk sahibi bir insandı. Benim ön plana çıkarmak istediğim şey bu. Çünkü doğrusu bu. Sibel hastaydı evet ama hepimiz çok uğraştık. Özellikle de manevi annesi çok uğraştı. Bütün imkanlarını seferber etti onun için” dedi. Sibel’in çok gururlu bir kadın olduğunun üzerinde duran Çetinkaya, “Maddi durumu kötü olmasına rağmen bir gün benden para istememişti. İstese yollayacağımızı biliyordu ama buna rağmen hiçbir zaman istemedi. Şu an sosyal medyadan bir çok insan kızıyor ancak böyle bir şey isteyen bir kadın değildi ve kabul etmezdi de. Etrafımızdaki herkes onun için çabaladı, herkes bir şey yapmaya çalıştı. Ancak bir yönümüz vardır kimseye açmadığımız, kimsenin ulaşmasında da izin vermediğimiz, oraya kimseyi sokmadığımız. Onun da öyle bir yönü vardı. Fotoğraflarında hep gülümsedi ama, ruhunun o kırgın ve yaralı yerlerini sakladı. Oraya hiç kimseyi sokmadı."
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.